Wednesday, December 11, 2013

കാലാതീതമായ കാലം.



എം. ടിയുടെ ‘കാലം’...

ഒരുപിടി മനുഷ്യരിലൂടെ ഒരു നാടിനെയും ഒരു കാലഘട്ടത്തെയും തന്നെ നമുക്ക് മുന്നില്‍ അനാവൃതമാക്കുന്ന അതുല്യ കൃതി. ഗന്ധങ്ങളിലൂടെ കഥാപാത്രങ്ങളെയും സ്ഥലങ്ങളെയും സംഭവങ്ങളെയും വൈയക്തികമാക്കുന്ന ഒരു അവസ്ഥാവിശേഷം ആദ്യാവസാനം ഈ നോവലില്‍ കാണാം. നിറങ്ങളും ശബ്ദങ്ങളും പലപ്പോഴും ഗന്ധങ്ങള്‍ക്ക് അകമ്പടി സേവിക്കുന്ന കാഴ്ചയും സാധാരണം. പ്രധാനകഥാപാത്രങ്ങളുടെയെല്ലാം മാനസികവ്യാപാരങ്ങള്‍ വായനക്കാരനു അനുഭ...വവേദ്യമാകുമ്പോഴും സുമിത്ര വ്യതിരിക്തയായി നിലകൊള്ളുന്നു. ഉയരങ്ങള്‍ സ്വപ്നം കാണുന്നവരാണ് എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളും; പൊട്ടനെന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഉണ്ണി നമ്പൂതിരിയുള്‍പ്പെടെ. സ്വാര്‍ത്ഥതാല്പര്യങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി വ്യക്തിബന്ധങ്ങളെ അവഗണിക്കുന്ന നായകന്‍ ഒടുവില്‍ സ്വത്വം നഷ്ടപ്പെട്ടു തിരികെ വരുന്ന കാഴ്ച്ച ഒരു നിമിഷം വായനക്കാരനേയും ഒന്നു തിരിഞ്ഞുനോക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കും. സേതുവിനോടൊപ്പം “ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി, ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ഒരവസരം തരൂ!” എന്നു കിട്ടാത്ത വരങ്ങള്‍ ഉരുവിട്ട് അടഞ്ഞ കോവിലുകള്‍ക്കു പുറത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ‘കാലവും തിരമാലകളും ആരേയും കാത്തുനില്‍ക്കുന്നില്ല’ എന്ന് ഉള്ളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന സ്വരത്തില്‍ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നത് പരിഹാസമാണോ തത്ത്വശാസ്ത്രമാണോ! വേര്‍തിരിച്ചറിയാന്‍ ഞാന്‍ അശക്തയാകുന്നു.

-ശ്രീ


No comments:

Post a Comment